Herfst pracht.

Een oersterke barbeel van 73 cm.

De geur van rottend blad, dichte mist, eikels, koud, paddestoelen en spinnewebben kortom het is volop herfst als ik in het zuiden des lands naar mijn visstek wandel. Aan de ene kant zijn de omstandigheden niet zo gunstig om barbeel te vangen, de laatste tijd bar weinig regen gevallen om de rivier te voeden. Aan de andere kant kan de koude (2C) die de vis aanzet kan geven om de vetlaag voor de winter wat aan te dikken. Om een uur of 11 zit ik op mijn stek. Kijkend naar het lage water staat er een zwakke stroom, gunstig is wel dat er nog maar weinig bladeren gevallen zijn welke telkens in je lijn vast komen te zitten. Met de bril op (ik wordt ouder) beaas ik zorgvuldig het haakje nr 10 met een 2-tal kleine pellets en gooi nog een stuk of 10 pellets een paar meter tegen de stroming in, fantaserend hoe deze keurig rondom mijn haakaas belanden. De Hardy Marksman Avon smuggler hengel gaat de steun in. Reserve exemplaar, mijn goede barbeelsteun vergeten mee te nemen. Het zal eens niet zo zijn.

Een mooie barbeel van 62 cm.

Ik ga rustig zitten, even om mij heen kijkend een boterhammetje eten en een warm bakkie groene thee drinkend. In afwachting op wat er gaat gebeuren. Als ik mijn 2e hap brood in mijn mond heb gaat alles heel snel. De hengeltop krijgt een harde ruk, gaat krom, valt uit de steunen en de hengel duikt richting het water. Mijn ontbijt vliegt in het rond. Als een soort superman duik ik naar beneden richting hengel opletten om niet zelf in het water te belanden. Ik grijp de hengel en voel meteen een chagrijnige barbeel aan de andere kant van de lijn welke op deze zondagochtend zijn ontbijt verstoord ziet worden. Na een paar minuten drillen glijdt de barbeel langzaam richting het net. Eenmaal op de kant wordt de vis voorzichtig onthaakt. De haak zit keurig voor in de bek van de barbeel, alles staat goed afgesteld zo te zien. De vis meet 62 cm. Na wat foto’s in dit mooie landschap genomen te hebben gaat de vis weer terug de stroming in. En dat alles na een kwartiertje vissen. Phoeh…. Even bijkomen.

Herfst pracht


Op een enkele tik op de top na, wat ook een blad kan zijn, blijft het lang stil. Ondertussen komen diverse wintergasten eens langs voor een kort bezoek, roodborstje, vele ganzen, winterkoninkje De tijd kabbelt, net als het water, langzaam voorbij. Inmiddels nadert de klok de 2uur, langzaam tijd om in te gaan pakken. Nog even rustig zitten genieten van het landschap. Bammmm… de hengel wordt weer bijna uit de steun gerukt, ik zit er nu gelukkig naast. In een flits grijp ik de hengel De vis neemt direct een lange run. Ongetwijfeld een flinke barbeel. De hengel heeft gelukkig genoeg ruggengraat om de vis te stoppen. Na nog enkele uitvallen komt ook deze barbeel langzaam richting het net.

In het net zie ik het al, een mooie volgegeten barbeel bijna klaar voor de winter. Op de kant wordt de vis snel van het haakje ontdaan. Even het meetlint erlangs wat aangeeft dat de vis 73 cm. Meet. Nog even deze krachtpatser bewonderen. Nog wat foto’s en ook deze vis gaat weer terug de stroming in.
Wat een dag! Kort maar hevig.

De herfst laat zich eindelijk voelen.

Een klassiek plaatje
Na een lange warme tot hete nazomer begint dan nu eindelijk de herfst. Het is een stuk frisser met een noordwesten wind. Bepakt en bezakt op weg naar mijn favourite stek om proberen een zeelt te vangen. De klassieke uitrusting bestaat uit een Mordex Royal Seal Split Cane hengel , een improved Speedia narrow drum centrepin, eigenbouw pennetje en een Drennan Super Specialist nr, 8 haak. Het aas, een bak wormen. Op de stek aangekomen een beetje angstig naar de lucht gekeken, donkere wolken pakken zich samen en er vallen wat spetters. De angstige blik veranderd in een lach er er zich recht over mijn viswater een regenboog ontstaat, dat belooft wat goeds.

Mooie herfst zeelt
Een paar handjes gemixte pallet gaan het water in om de vis op de stek te krijgen. Al snel verschijnen er wat belletjes aan de oppervlakte, maar een aanbeet blijft nog uit. Ik haal eens om, grrrr… een stuk afgestorven waterplant komt mee omhoog. Nog maar eens opnieuw ingooien richting een bedje waterlelies Er is inmiddels gezien de wolk fijne belletjes zeelt op de stek verschenen.De spanning stijgt Langzaam zakt de eigenbouw pen weg. Ik tik aan aan en het oude bamboe wordt krom getrokken. De Speedia centrepin ratelt luidruchtig als deze lijn afgeeft, aan de andere kant van de lijn bokst een zeelt.

Zou er wat moois op mij wachten aan het einde van de regenboog?

Even later ligt er een prachtig bronsgroene/gouden zeelt op de mat . Een schitterende vis, snel wat foto’s nemen en de zeelt weer zijn vrijheid geven.
Een hand voer en een handje wormen gaan op de stek. Even later glijdt de pen langzaam over het wateroppervlak een metertje naar rechts. Toch maar aantikken. Geen zeelt, dat voel ik al snel. Wat dan, grote brasem, karper….. Nee maar, het blijkt een mooi formaat snoek te zijn welke blijkbaar een trosje wormen niet kon weerstaan als ontbijt. Eenmaal op de kant meet de snoek 70 cm, de vis is netjes in de zijkant van zijn bek gehaakt. Snel weer terug het water in, want ik zie in mijn ooghoeken nog wat belletjes.

Deze snoek kon de wormen snack niet weerstaan


De haak opnieuw beaast met de nodige wormen. De, naar hoogste waarschijnlijkheid, zeelt produceert wat belletjes richting het wateroppervlak, een meter van mijn pen. Tegelijkertijd glijd de pen weg.

Een klassiek aas voor de zeelt
Wederom dient zich een zeelt aan de andere kant van de lijn aan. Blijkbaar 2 zeelten op de stek. Deze zeelt knokt nog wat harder als de eerste, eenmaal op de kant is deze vis ook wat groter, rond de 45 cm. Snel nog een foto’tje en ook deze beauty kan weer terug het water in. Wat een heerlijke ochtend!

Wie het laatst lacht.....

Voor het eerst dit jaar weer eens achter de barbeel aan geweest in Limburg. Gebroken ribben veroorzaakt door een val tijdens het vissen, drukte op het werk en een langdurige verkoudheid hielden mij lange tijd van de waterkant. Deze sessie verliep overigens ook niet geheel zonder slag of stoot. Vele muggen en vliegen teisterden mij, ondanks dat ik goed met Deet ingesmeerd was. Onhoudbare barbelen welke na uren op een beet wachten onverwacht de hengel uit de steun trokken en als een ongeleid projectiel onder een obstakel doken, mij gefrustreerd achterlatend. En niet te vergeten de woeste ogen die in het licht van mijn hoofdlamp oplichtten in het donker, maar, na nog eens goed turen, een paar koeien bleken te zijn. Een groene specht die om al mijn missers hard moest lachen. Uiteindelijk kwam alles goed en ging ik met een tevreden gevoel en met een "big smile" huiswaarts.

Na een pittige dril welke op een "tug of war"leek kwam uiteindelijk deze schitterende barbeel op de kant. Een dag eerder moest ik het onderspit delven en ging een barbeel er als een stoomtrein van door.

Een klassieke centrepin uit de zestiger jaren, de Speedia wide drum centrepin.

73 cm. brute kracht,

Op een andere stek in een ander water. Met regelmaat een 10 tal maden op een goede stek voeren leverde eerst een tiental kleine vissoorten op zoals alver, baars, blankvoorn, kopvoorn. Toen werd het even stil, vervolgens kwamen er in korte tijd 2 schitterende barbelen op de kant.

Een barbeel van 62 cm, welke een 3 tal maden, al trottend over de stek aangeboden, niet kon weerstaan.

De bonte specht zwijgend achterlatend in de hoge bomen, ging ik als laatste lachtend huiswaarts.

In de herkansing.

Een van de zeelten uit de herkansing.
Het is een broeierig warme zaterdagmiddag als de eerste dikke regenspetters vergezeld van wat gerommel de tuintegels decoreren. Een bui hangt in de regio, na een uurtje wordt het gespetter al wat minder. Het voelt nu buiten warm en zeer broeierig aan, prachtig vis weer. Snel de spullen pakken op weg naar het meertje om zeelt en of karper te vangen. Na een paar minuten met de auto gereden te hebben vallen er weer dikke spetters op de voorruit. De dikke spetters gaan over in een tropische stortbui….pfffff….grrrr.

Een mooie zeelt stek.
Omkeren terug naar huis. Na even droog geweest te zijn barstte het natuurgeweld pas echt los, hevige regen en onweer.

Zondagochtend 6 uur ik ga voor de herkansing. Het water ligt er prachtig bij. Het ruikt naar vis. Ik maakt 2 voerstekken aan. Speedia wide drum centrepin, klein pauwpennetje en de haak beaasd met een pellet en een paar wormen. Afwachten en genieten maar van de natuur, de koekoek weet van geen ophouden, kikkers brengen een sonate ten gehoren en…..mijn pen duikt weg. De eerste zeelt is een feit. Ook de andere stek brengt al snel een zeelt voort. Het gaat lekker. Op beide stekken nog wat bijvoeren om de vis op de stek te houden. En dat lukt aardig gezien de plakkaten met kleine belletjes welke met regelmaat op de stekken verschijnen. Als snel komt zeelt nummer 3 op de kant. Alle 3 meten ze tussen de 40 en 50 centimeter. Dan nog een toegift, wederom duikt het pennetje weg gevolgt door een vechtende vis welke geen zeelt maar een snoek van 60 cm. blijkt te zijn. Een leuke bijvangt net aan de zijkant in de bek gehaakt. Het wordt weer tijd om in de pakken.

Vier jaargetijden op een middag.

Een mooie zeelt van 49 cm.

Het is zondag 24 april, buitentemperatuur s'nacht 2C overdag amper 6C. Er staat een harde kouden noordwesten wind. Er vallen vele buien met regen, hagel en zelf sneeuw.

Tussen de buien door schijnt de zon lekker en loopt de temperatuur weer op. En ik,....ik zit te vissen. Ik kon het niet laten om toch even van de koude buitenlucht te genieten. Toen ik op mijn viswater aankwam heb ik eerst 2 voerplekjes gemaakt onder de kant van een mix van diverse pellets.

M'n Hardy tas, een penhengel, Speedia wide drum centrepin, eigenbouw pennetje en een Balcombe schepnet vormen de uitrusting. Ik zit in de wind te vissen maar door de hoge bomen heb ik hier niet zoveel last van. De eerste regenbui inmiddels getrotseerd, wel fijn zo'n waterdichte visjas. Het is weer droog, even bij stek 2 kijken. De vis heeft vandaag weinig trek in wormen lijkt het. Ik verwissel de wormen voor een haakje met een hair en met behulp van een elastiekje hang ik een halibut pellet onder de haak. Nog een poging op stek 2 net naast water waterlelies welke aan de oppervlakte komen. Een tik op de pen en nog een. De pen loopt langzaam weg, ik sla aan. Een lap van een brasem meld zich aan de andere kant van de lijn. De eerste vis is binnen, alvast niet voor niets geweest.

De lucht begint te kolken en het gaat hard te waaien. Al snel valt de eerste hagel en sneeuw. Voor een paar minuten lijkt het wel midden winter. Ik kruip diep onder mijn jas en laat het slechte weer over mij heen komen. Even daarna is alles weer voorbij en staat en er een schitterende regenboog over het water. De zon schijnt weer, de wind valt weg en direct is het lekker weer. Inmiddels verhuisd naar stek 2 naast de waterlelies.

Ik verwacht hier wel een zeelt of misschien wel een karper. Er gebeurt niets op deze stek. Inmiddels een keiharde wind in mijn gezicht. Alvast maar de visspullen in gaan ruimen om weer te vertrekken. Of.. toch nog maar even op stek 1 kijken. Daar aangekomen de pellet te water gelaten. Als snel duikt het pennetje onder en komt weer terug. Pennetje loopt een stukje weg, gaat weer onder en komt weer boven.PFFFF voorns???

Weer gaat de pen onder en loopt nu goed weg, ik tik aan en.... Ja!! een zeelt dient zich aan. ondanks het koude water geeft de zeelt flink partij. Als de zeelt het balcombe net in gleidt valt de wind weg en schijnt de zon lekker. Na herfst, winter, lente lijkt het nu wel zomer voor een moment. Alle jaargetijden getrotseerd in amper 2 uur tijd, typisch Nederlands weer.

Lente tradities.

De eerste zeelt van het jaar, 54 cm.

De afgelopen jaren is het min of meer een traditie geworden om zo vroeg mogelijk in de lente een zeelt te vangen. Dit jaar, vanwege de milde winter al eind februari de eerste pogingen gewaagd. Helaas niets gevangen. Dan maar in Maart de eerste zeelt op de kant. Diverse malen wezen vissen, maar helaas op enkele lappen van brasems na, liet de zeelt zich niet zien. Waarschijnlijk door een staartje van koning winter welke nog de hele maand maart een koude deken over het land wierp met regelmatig nachtvorst en dag temperaturen van een graadje of 7. Dan moet het toch zeker in april lukken. Tijdens de vroege Pasen van dit jaar was het ook al niets geweest.

Voor zo'n prachtige bronsgroene zeelt maak ik graag mijn net nat
Inmiddels een kilo wormen online besteld om tijdens een lente achtige zondag middag weer eens een poging te wagen. Lange tijd bleef het stil bij m’ n pennetje toen deze toch geheel onverwachts wegdook, gevolgd door een kromme hengel en…..een knokkende zeelt. De eerste van het jaar en meteen een van een mooi formaat 54 cm.
Vanochtend nog maar eens geprobeerd een zeelt te vangen. Helaas was het behoorlijk koud in de vroege ochtend. De twijfel over een zeelt vangst sloeg al toe. Tot rond een uur of negen de eerste tikjes op de pen verschenen. Gevolgd door een mooie wegloper. Aangetikt en jawel...een mooie dril met een schitterende diepgroene zeelt volgt. Deze zeelt is goed wakker de hengel gaat lekker krom. Na de vis uitgedrild te hebben, wat foto’s genomen, meet de vis 48 cm. Ondertussen is het lente alom rond mij, bloeiend klein hoefblad, kloppende spechten krijsende buizerds….kom maar op met die lente!

Dikke grote brasems kwamen wel op de kant, de zeelt liet zich nog niet zien.

1-0 voor de Zeeforel

Een van de 1000 worpen welke een zeeforel op zou kunnen leveren.

Vorig jaar al het plan opgevat om een zeeforel uit de Nederlandse kustwateren te vangen. Het Europoort gebied alwaar ik nabij woon bergt een populatie aan zeeforel. Elk jaar worden er diverse exemplaren gevangen. Maar weinigen vissen er gericht op, Enkele collega vissers belagen de zeeforel met de vlieghengel en met succes. Vooralsnog probeer ik een zeeforel met kunstaas te vangen. Bij enkele Nederlandse winkeliers het een en andere aan gericht zeeforel kunstaas gekocht, verder nog wat kunstaas uit Duitsland en uit het zeeforel paradijs, Denemarken over laten komen. Over het kunstaas en de rest van de uitrusting in een vervolgverhaal meer.
Sinds het begin van het jaar met regelmaat vele worpen gemaakt om een zeeforel te vangen. Hier had ik al op gerekend, in Denemarken wordt de vis niet voor niets de vis van de 1000 worpen genoemd. Een keer meen ik een zilveren schim achter mijn lepeltje gezien te hebben, maar daar bleef het ook bij.
Het is nu half maart, de tijd de de zeeforel aanstalten gaat maken om de rivieren op te trekken op weg naar de paaigronden in Duitsland. In de ochtend ben ik met dit mooie weer op het meertje alhier op zeelt wezen vissen, ik ging naar huis halverwege de middag met een brasem van 60 cm. Lang niet slecht . Thuis de spullen omgeruild en op weg naar de rivier om een nieuwe poging te wagen een zeeforel te vangen.

De zeeforel uitrusting

Laag water, ik heb er geloof ik een abonnement op. Ik loop meteen door naar stek 2. Het eerste gedeelte is wel gevaarlijk met de met spekgladde met algen begroeide keien. Ik loop een 50-tal meter verder om daar maar een klein stukje met algen te hoeven overbruggen. Ik neem een stap….patssssss….. Voordat ik er erg in heb val ik keihard achterover op de stenen. Ik sla helemaal dubbel en voel mijn rubberkas kraken. Ik wil nog even doorvissen,,die hard….maar dat is te veel van het goede. Het wordt zwart voor mijn ogen, ik wordt duizelig. Snel op een stuk steen gaan zitten en even bijkomen. Het is gedaan met de zeeforel visserij voor dit moment. Ik strompel terug naar de auto, rijdt naar huis. Ik lik mijn wonden. Pijnlijke rug, zere bil en wat erger is een kraken pijnlijke ribbenkas. Naar de dokter geweest en vervolgens in het ziekenhuis foto’s laten maken. Gelukkig niets gebroken, maar vooralsnog een knakkende springende rib die mij het leven zuur maakt bij elke verkeerde beweging, hoest nies of hik……..
Inmiddels de zeeforel uitrusting weer op en top in orde gebracht, ik laat mij niet zomaar uit het veld slaan!
Wordt vervolgd…..